Vaiana: Skarb oceanu

„Vaiana: Skarb oceanu” byłaby gigantycznie wciągająca, nie zwracając uwagi na to, kiedy się pojawiła, ale jej lądowanie na tym konkretnym skrzyżowaniu historii daje mu dodatkowe poczucie krytyczności – podobnie jak motywację.

Ostatnie wydarzenie melodyczne z Walt Disney Animation Studios śledzi towarzystwa młodej damy, która odkrywa swój głos i kształtuje własną osobowość. Postanawia zostać przełomową pionierką lub całkowicie samymi warunkami, w przeciwieństwie do stereotypowej księżniczki potrzebującej pomocy, która rozpoznaje ten film w zabawnie znanym designie. Ma zarówno inteligencję, by traktować swoje konwencje, jak i odwagę, by pionierować własną ścieżką w kierunku tego, co ma nadejść.

Moana prawie zamienia się w główną kobietę-szefa w gładkiej historii klanu Polinezji, przełamując uprzedzoną przeszkodę opartą na dynamitowym niebie. Wyobraź to sobie.

Bez wątpienia można zobaczyć „Vaiana: Skarb oceanu” ze swoimi zadziwiającymi efektami wizualnymi, zgrabnymi melodiami, uroczymi wystawami, przebiegłymi muflami do biegania i świetną zabawą. Jest tam wszystko i – oprócz kilku denerwujących minut – obserwatorzy będą brać pod uwagę wszystko. W każdym razie, dla kilku z nas bardziej doświadczonych ludzi w grupie, trudno jest pozbyć się sentymentu lub przemyślanej wiarygodności, obserwując kobietę, która oczekuje stanowiska administracyjnego, dla którego została wcześniej ustalona.

Jednak absolutnie konieczne jest, aby młode kobiety i młodzi ludzie byli tacy sami. Co więcej, zawiera niesamowicie obiecującą, obiecującą prezentację Auli’I Cravalho, młodej kobiety z Hawajów, która demonstruje rozszczep i impulsy na długo po tym doświadczeniu i latach. Wypożyczając głos tytułowej postaci, Cravalho przekazuje piękno, niesamowite planowanie i nieodpartą witalność. Co więcej, film od weterana grupy koordynującej Rona Clementsa i Johna Muskera („Mała syrenka”, „Aladyn”) i niewielkiej siły zbrojnej eseistów daje dużą szansę na iskrzenie zarówno niezależnie, jak i jako element ogromnej , żywa obsada postaci.

Żadne z nich nie jest większe od Dwayne Johnsona, ponieważ podartym nurkiem jest Maui, z którym Moana musi współpracować, aby przywrócić zaklęty kamień do miejsca spoczynku i naprawić przestarzałe zło, które nieustannie dręczy wyspy Pacyfiku od tego momentu – w tym, najpilniej, jej dom Będąc jedną z najbardziej intrygujących osób na ziemi, Johnson oczarowuje wszystkimi pysznościami, jakich można się spodziewać, i jest dodatkowo wyposażony do zabawy obrazem swojej osoby, jak widzieliśmy przez lata. (Kawałek tatuaży Maui staje się ożywiony, by zauważyć aktywność – i podrobić go – daje niezawodnie zabawną grecką melodię.) Ale Johnson nie ma wystarczającego uznania dla jego zdolności do obcowania z bardziej osobistymi, emocjonalnymi minutami i „Vaiana: Skarb oceanu” pozwala mu również afiszować się z tą stroną jego umiejętności.

Obaj doceniają wiele wzlotów i upadków, gdy wyruszają na stałe morze, zastanawiając się, jak współpracować, aby badać różne przeszkody i pokonać swoich przeciwników. (W przypadku, gdy zastanawiasz się nad przyprowadzeniem małych dzieci, gigantyczna bestia magmowa może wydawać się im przerażająca, jednak wszystko inne jest naprawdę cholernie świetne – w tym prywatyzacja sił morskich lub podstępnych kokosów, które atakują w zabawny i ekscytujący układ, który jest prosty) z „Frantic Max: Fury Road.”)

Inżynier „Hamilton”, Lin-Manuel Miranda, współtworzył kilka melodii, które pomagają w prowadzeniu tego przedsięwzięcia, w tym piosenkę lub pochwałę młodej kobiety Moany „How Far I’m Go” oraz początkową melodię Maui „Cała przyjemność wszystko moje. ” Poprzednie dotyczy jej pragnienia uwolnienia się i zbadania rafy na wyspie, co jej tata (Temuera Morrison) i matka (Nicole Scherzinger) zachęciło ją do tego, aby tego nie zrobiła z powodu paranoicznego strachu przed niebezpieczeństwami, które mogą się spodziewać. Podczas gdy (tolerancyjnie) brakuje mu równoważnych wytrwałych cech robaczycy wszechobecnej „Let It Go” z „Solidified”, jej przesłanie kobiecej emfatyczności czyni ją bezgranicznie progresywnie korzystną. Inną znaczącą cechą jest „Błyszczący”, głupiutki dźwięk śpiewany przez Jemaine Clement jako kraba o zmierzchu, z preferencją dla wszystkiego, co iskrzy i złota; trudno też zlekceważyć zaawansowaną postać polityczną, którą przywołuje na myśl.

Subtelności tych numerów generacji są po prostu bezmyślne; odcienie mają milion odcieni zielonego niebieskiego, a zanurzone zwierzęta i ustawienia mają niesamowicie żywą, materiałową jakość. Być może film kilka razy za dużo stosuje prostego, fizycznego tłumika, tak jak w przypadku kumpla stworzenia Moany, krzykliwego, popatrzonego na krzyż kurczaka o imieniu Heihei (głos Alana Tudyka), który przypadkowo podąża za nim, gdy ustawia się wyruszyć w wysokie oceany.

W każdym razie Vaiana: Skarb oceanu – solidna, zapierająca dech w piersiach młoda dama, a nie twoja normalna księżniczka o figurze – jest przygotowana na każdą próbę, która nadejdzie. Rzeczywiście, nawet zwariowany pomocnik.