Szubienica

W przypadku jednego listu, błyskotliwej minuty na początku tego roku, miłośnicy filmów o krwi i krwi, którzy stali się wyczerpani lub bezsensowne, odkryli głupotę filmową i cokolwiek, co żabber „Ouija” powinien był mieć motywację, by zaakceptować fakt, że klasa w końcu ciągnie sama z siebie groove ze względu na pojawienie się takich chwil dzieł sztuki, jak „Babadook”, „A Girl Walks Alone at Night” i „It Follows”. Niestety, ten zwięzły okres urody nie trwał długo i wszystko wróciło do normy dzięki pozorom lub „Efektowi Łazarza”, „Nieznajomemu” i szokującej łatce „Ducha”. Ale nawet te gromady wyglądają jak obecne showstoppery w zestawieniu z „Szubienicą”, absurdalną kombinacją lub „Paranormal Activity” i „Joy”, które są tak niesamowicie moralne, że prawie, ale nigdy całkowicie, nie denerwują ich widok.

Dwadzieścia lat temu mała szkoła średnia w Nebrasce trzęsła się w wyniku katastrofy, gdy wpadka na wystawę „Szubienicy” – to wyraźnie sztuka, którą stosowały mniejsze szkoły, gdy nie mogły poradzić sobie z kosztami praw do „Tygla” – doprowadził do dramatycznego powieszenia lub wiodącego artysty Charlie Grimille. Z powodów, które rzadko są wystarczająco wyjaśnione, szkoła postanowiła zapamiętać to powołanie, przywracając zabawę, potencjalnie w pierwszej części. Tym razem problem polega na tym, że z powodów, które rzadko są wystarczająco wyjaśnione (wyrażenie, z którego zrezygnuję teraz, na wypadek, gdy skończę je stosować), głównym zadaniem został Reese Houser (Reese Mishler), a górna głowa mięśni, która wydaje się być ugryziona w tę rolę z powodu jego tajemniczego roztrzaskania na szkolnym dupku, Pfeifer Ross (Pfeifer Brown). Szkoda, że ​​jest okropnym artystą estradowym, ledwie zna swoje linie, a tylko jeden dodatkowy dzień do premiery wieczorem najwyraźniej jest nastawiony na klęskę.

Aby oszczędzić Reese’a upokorzenia i skorzystać z tych maniaków teatru bez wątpienia (Ryan Shoos), jego głęboko niepokojący najlepszy kumpel, wpadł na pewną myśl – obaj wkradną się do szkoły tej nocy i wyrzucą śmieci na plan, spraw, aby przedstawienie pozostało akceptowalne. Wraz z promotorem drużyny (Cassidy Gifford, dziewczyna lub Kathie Lee) obaj zakradli się do Pandifer. Kilka minut po fakcie ich zniszczenie zostało dziwnie naprawione, a kiedy próbują odejść, czwórka odkrywa, że ​​wszystkie wejścia są zamknięte. Jeśli próbują znaleźć jakąś metodę dla szkoły, okazuje się, że coś tam jest, młotkując wejścia, poruszając się w cieniu i starając się usunąć je indywidualnie. Czy dusza Charliego Grimille wraca, by często odwiedzać osoby, które mogą odpocząć od sztuki, która kosztowała go życie, czy też jest prawdziwa osoba, która ukrywa się, aby serial nie trwał?

Przyznaję, że dostałem się do „Szubienicy” ze szczególnym zachwytem zainteresowanym tą kontuzją. całkowicie zmarnowany, zanim czas pracy osiągnął dwucyfrowy znak. Podczas gdy wyobrażam sobie, że spieranie się o uzasadnienie w filmie lub tego rodzaju jest przegraną sugestią, najlepszym scenariuszem, para eseistów / szefów Travis Cuff i Chris w zasadzie zignorowano. Z jakiego powodu najwyraźniej nie ma inkluzji w mediach ani okazji – przywrócenie pozornie upiornej sztuki – to bez wątpienia motywowałoby to, biorąc pod uwagę wszystko? Jak to możliwe, że praktycznie żadna z naszych legend nie ma najmniejszych informacji na temat tła historycznego lub przeznaczonego pokolenia, szczególnie gdy najwyraźniej współpraca jednego z nich może być czymś więcej niż na pierwszy rzut oka? Do diabła, nie otrzymujemy wyjaśnienia, w jaki sposób popsuty zawieszony kaskader powinien działać w każdym przypadku i jak źle się to skończyło.

Topografia filmu również się nie powiodła – szkoła wydaje się mieć nieograniczone zapasy lub nieograniczone korytarze i ukryte pokoje, a dla wszystkich celów i celów trudno jest zrozumieć, gdzie ktokolwiek powinien być w jakiejś przypadkowej minucie, tym bardziej, że wszystko został zastrzelony w ścisłej ciemności. Postacie, które teoretycznie powinniśmy ciągnąć, są wyjątkowo nieciekawe i niesympatyczne przez cały czas – nie możesz się doczekać, aż zostaną powaleni – a nowicjusze grający w nich, ogólnie rzecz biorąc, nie mogą sprawić, że będą się spotykać w określony sposób. Jedynym wyjątkiem jest tutaj Ryan Shoos jako nieprzyjemna firma, która pojawia się na jednej z najbardziej irytujących, upiększających wystaw łupkowych w dłuższym okresie lub czasie – oprócz tego, że chcesz zobaczyć, jak wykonuje zadania tak szybko, jak pozwala na to czas, musisz zobaczyć, jak wychodzi z nieszczęsnej opiekunki w „Jurassic World”. Żeby sprawy stały się tym bardziej bolesne, jest to kolejna z odkrytych aranżacji filmowych i jedno z najmniej potężnych zastosowań tej żmudnej dotychczasowej twórczości – nie tylko praktycznie trudno jest rozplątać to, co dzieje się w indywidualnej scenie, temat tego, kto dokładnie kręci większość nagrań, przerwie dla większości obserwatorów przesadę.

„Szubienica” jest jaka jest i nie można jej oglądać na marginesie, ale jest w niej kilka rzeczy, które sprawiają, że się uśmiecham. Podobała mi się część „tajemniczej” otwartej drogi do teatru – wyobrażam sobie, że każda szkoła średnia i teatr szkolny mają podobny cel lub sekcję o zmroku, z której ludzie korzystają od czasu do czasu. Chociaż z wielką duszą nie mogę przepisać filmu osobom ze szkół teatralnych w szkole średniej, powiem, że zgromadzenia, które zdecydują się go obejrzeć, przypuszczalnie zmiażdżą ich zbiorowe jelita. W końcu jestem zachwycony myślą, że Kathie Lee Gifford, choćby ze względu na występy, pewnego dnia skończy też oglądać. Moja propozycja dla niej teraz? Odłóż nieistotny kieliszek wina i zabierz ze sobą całe pudełko – najprawdopodobniej będziesz go potrzebować.